Danas je sahranjen rašičenjni episkop Artemije Radosavljević. On je preminuo 20. novembra od posljedica virusa korona u bolnici u Valjevu.
Sahranjen je u manastiru Nova Nikeja, u rodnom Leliću, gdje se nalazi sjedište Eparhije raško-prizrenske u egzilu, na čijem je čelu otkad je isključen iz Sabora SPC-a.
Sahrani je prisustvovao veliki broj ljudi.
Zašto je raščinjen?
U novembru 2013. godine, Više tužilaštvo u Beogradu podiglo je optužnicu protiv raščinjenog episkopa raško-prizrenskog monaha Artemija i još troje osumnjičenih da su zloupotrebama oštetili fond Eparhije raško-prizrenske.
Suđenje je trajalo godinama, dok su se on, kao i još dvoje optuženih na pripremnom ročištu, koje je bilo zatvoreno za javnost, kratko izjasnili da nisu krivi.
Pored monaha Artemija, istragom su bili obuhvaćeni vlasnik građevinskog preduzeća “Rade Neimar” Predrag Subotički i Jelena Šubarević, kao i arhimandrit Simeon Vilovski za kojim je raspisana međunarodna potjernica.
Protiv Vilovskog i Subotičkog istraga je pokrenuta još u februaru 2010. godine zbog sumnje da su malverzacijama oštetili fond Eparhije raško-prizrenske za oko 350.000 dinara.
Tužilaštvo je zahtijevalo istragu zbog sumnje da su vladika Artemije kao episkop Eparhije raško-prizrenske, Vilovski kao njegov sekretar i ovlašćeni za zastupanje Eparhije, Subotički kao vlasnik eparhijskog centra “Rade Neimar” i Šubarevićeva kao nadzorni organ od 2007. do kraja januara 2010. u Beogradu “prekoračenjem službenog položaja pribavili korist Subotičkom u iznosu od 1,5 miliona dinara”.
Artemije je zbog ovoga raščinjen s mjesta episkopa 2010, godine i vraćen u red monaha, a 2015. godine, kada je skroz izopšten iz crkve, on je nekoliko mjeseci kasnije formirao Eparhiju raško-prizrensku u egzilu. Živio je u manastiru Šišatovac na Fruškoj Gori.
SPC i sektaško djelovanje Artemija
Osnivanje Eparhije vladike Artemija, SPC je ocenio kao “sektaškim” i upozorio vjernike na njegovo djelovanje.
U tadašnjem saopštenju se navodi da je Sveti arhijerejski sabor došao do zaključka da je Artemije svoju “sektu Artemita” ideološki počeo da formira među jednim dijelom svojih monaha – od samog početka njihovog sabiranja oko njega kao “svog duhovnog oca”.
“Porazno je što ih je sektaški vezivao za sebe kao jedinog istinskog tumača vjere, proglašavajući vremenom sve druge episkope Srpske Crkve, na čelu sa patrijarsima Pavlom i Irinejem, za jeretike, ili kako sam kaže: za ‘globaliste, ekumeniste, papiste’ i ‘mondijaliste'”, navodi se u saopštenju SPC.
Upozorava se da “njihovo krštenje nije krštenje, njihovo rukopoloženje nije rukopoloženje, njihovo pričešće nije Pričešće, njihov blagoslov nije blagoslov, nego kletva na one koje ga primaju”.
“Ovo naročito treba da imaju u vidu svi oni koji su u svojoj prostoti i naivnosti zavedeni njihovom obmanom i duhovnom prevarom, naročito zavedeni njime lakovjerni monasi i monahinje, ali i vjernici”, navodilo se u saopštenju.
Pokojni patrijarh Irinej je pokušavao da stupi u kontakt sa Artemijem i odvrati ga od pravljenja crkvenog raskola.
On je tada pozvao raščinjenog vladiku Artemija Radosavljevića i njegove sljedbenike da se “u pokajanju sa puta raskola vrate u svešteno jedinstvo”.
Dodao je da je raskol “velika rana na tijelu Crkve, veliki grijeh pred Bogom, grijeh koji ni mučenička krv ne može oprati”.
Iako mu je čin oduzet, Artemije je nastavio da služi liturgije, uglavnom u crkvama na Kosovu i obavlja druge vjerske dužnosti.
Upokojeni patrijarh Irinej je tada govorio da Artemije vjeruje da mu je eparhija raško-prizrenska “od Boga data”, i podsjećao na njegove ranije izjave da je “odgovoran jedino pred Hristom Spasiteljem i Svevišnjim Bogom”.
Patrijarh je tada naveo da je odluka Sabora da Artemija raščini “iznuđena”, jer je on pokazao nemoć da odgovorno upravlja povjerenom eparhijom.
