Na današnji dan 1871. godine rođen srpski pisac i diplomata Jovan Dučić, član Srpske kraljevske akademije, čije je stvaralaštvo izuzetne versifikacije udarilo pečat srpskoj poeziji u prvoj polovini 20. vijeka.
Završio je učiteljsku školu u Somboru i bio učitelj u srpskim školama u Bosni i Hercegovini, poslije čega je studirao prava u Ženevi i Parizu, gdje je diplomirao. Od 1912. do 1941. bio je diplomata kraljevina Srbije i Jugoslavije i ambasador u velikim evropskim gradovima.
Zajedno s piscima Aleksom Šantićem i Svetozarom Ćorovićem, takođe istaknutim srpskim nacionalistima, u Mostaru je pokrenuo književni list “Zora”. Već prvom pjesničkom zbirkom “Pjesme” 1901. predstavio se kao nadahnut liričar obuzet temama bola i usamljenosti, ljubavi i smrti. U Drugom svjetskom ratu je među prvima javno ukazao na zločinačku prirodu ustaške Nezavisne Države Hrvatske i na genocid nad Srbima.
Poslijeratna zvanična književna kritika prokazala ga je kao četnički opredijeljenog. Osim pjesama, od kojih su neke neprolazne vrijednosti, pisao je prozu, putopise, eseje, studije. Umro je 1943. u SAD i njegove kosti su počivale u državi Indijana do 22. oktobra 2000. godine, kada su prenesene u Trebinje.
Fotografija: www.digital.bibliotekabijeljina.rs.ba
