Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas praznuju Đurđevdan, koji je jedna od najčešćih slava kod Srba. Uz obilježavanje narodnih običaja, tradicija je postala i pjesma “Đurđevdan”, koju je obradio muzičar Goran Bregović, a opjevala sarajevska grupa “Bijelo dugme”. Međutim, mnogi Srbi danas ne znaju kako je zapravo nastala ta pjesma i koje je njeno značenje.
Šesti maj 1942. godine. Hladno sarajevsko jutro. Policija Nezavisne države Hrvatske naredila je da se Srbima pripremi “đurđevdanski uranak”.
U četiri sata ujutru u grad su se slivale kolone srpskih zarobljenika iz logora, kasarni i zatvora.
Na Obali Kulina bana čekao ih je voz smrti, koji je iz Sarajeva putovao za Jasenovac.
U koloni je bilo oko 3000, uglavnom, mladih ljudi.
Razjareni ustaša pred kolonom je uzvikivao:
“Đe ste, Srbi? Besplatno vas vodimo na teferič u Jasenovac!”
Na vagonima je pisalo “sedam konja ili četrdeset vojnika”, ali su ustaše u jedan vagon uvodile i po 200 zarobljenika.
Gladni i žedni, na putu prema jasenovačkom kazamatu, zatočeni Srbi padali su u krize zbog straha i neizvjesnosti.
U tom opštem haosu jedan zatvorenik, iako u grču i nemoći, iz ponosa i prkosa, iz srca i duše zapjevao je:
Proljeće na moje rame slijeće,
đurđevak zeleni,
đurđevak zeleni,
svima osim meni.
