BANJALUKA – Minimalan broj zarobljenih i kasnije strijeljanih lica u događajima u vezi sa Srebrenicom iznosi između 1.500 i 2.000 ljudi, dok maksimalan broj iznosi između 2.500 i 3.000 ljudi.
Ovo se, između ostalog, navodi u izvještaju Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu od 1992. do 1995. godine, koji je objavljen juče.
“Nakon temeljne istrage zaključuje se da se u Srebrenici nije dogodio niti pojedinačni zločin genocida niti genocid uopšte. Iako Komisija ne smatra ubistva koja su se dogodila oko Srebrenice genocidom, ona uvažava činjenicu da su hiljade ljudi, uglavnom ratnih zarobljenika, ubijene na najstrašniji način i da odgovorne za ove gnusne zločine treba kazniti”, zaključuje se u ovom izvještaju.
Kada je riječ o procjeni broja stradalih, u izvještaju se ističe da je u borbama, međusobnim obračunima između pripadnika iste vojske, počinjenim samoubistvima i u minskim poljima minimalan broj oko 4.000 ljudi, a maksimalan oko 5.000. Najveći broj Muslimana u Srebrenici i događajima u vezi sa Srebrenicom stradao je u borbi i pokušaju proboja na teritoriju pod kontrolom Armije RBiH iz obruča u kojem su se našli, a to su, kako je navedeno u izvještaju, potvrdila i brojna svjedočenja preživjelih.
Međunarodni tim, koji je izradio ovaj izvještaj, izvršio je i provjeru spiska stradalih Memorijalnog centra Srebrenica i utvrdili su da se ukupno 36 imena koja se nalaze na spisku istovremeno nalaze i u evidencijama Agencije za identifikaciona dokumenta, evidenciju i razmjenu podataka BiH jer su im nakon okončanja rata u BiH izdati lični dokumenti. Ovom prilikom upoređivano je ime, prezime, ime oca i datum rođenja i podudaranja kod tih 36 osoba bila su 100 odsto, dok je kod dodatnih 15 osoba utvrđeno veliko podudaranje sa razlikom u jednom slovu imena ili prezimena.
“Navedeni podaci potvrđuju da su te osobe vjerovatno žive te samim tim i da nisu mogle biti žrtve drugih događaja iz jula 1995. godine. Djelimičnom provjerom spiskova utvrdili smo da je 26 lica sahranjeno u Memorijalnom centru Srebrenica, a da su stradali prije 1995. godine, od čega je samo jedno lice stradalo u maju 1995, a ostali 1992. i 1993. godine”, navodi se između ostalog u izvještaju.
Međunarodni tim, koji je izradio izvještaj, pažnju je skrenuo i na pristrasnost Međunarodnog krivičnog suda u Hagu, navodeći, između ostalog da su mnogi osuđeni zbog komandne odgovornosti, iako nije bilo nijednog valjanog dokaza protiv njih. Takođe, dio izvještaja posvećen je i stradanju Srba u regiji Srebrenice, a taksativno su navedeni napadi u kojima je stradao veliki broj srpskih civila.
Izvještaj je skrenuo pažnju i na to da, iako je enklava Srebrenica imala status zaštićene zone te da je bila predviđena i demilitarizacija koja se nikada nije desila jer prema borbenim izvještajima 28. divizije koji su upućeni komandi 2. korpusa Armije RBiH iz zaštićenih zona Srebrenica i Žepa, na teritoriji Republike Srpske izvršeno je više od 30 izviđačko-diverzantskih akcija.
“Samo tokom nekoliko dana, počev od 22. juna do 27. juna 1995. godine, pripadnici ove jedinice izvršili su tri veća napada na zaštićene i demilitarizovane zone Srebrenica i pri tome ubile najmanje 47 vojnika i civila srpske nacionalnosti”, navodi se u izvještaju i ističe da muslimanske snage ni u jednom trenutku nisu dozvolile da budu razoružane, nego su na demilitarizovanu zonu gledale kao na utočište za reorganizaciju svojih vojnih potencijala.
Nezavisna komisija utvrdila je i da su muslimanske snage 28. divizije Armije RBiH unutar Srebrenice formirale vojnu kolonu sa više od 12.000 pripadnika, koja se probijala kroz formacije srpske vojske i krenula prema muslimanskoj teritoriji, zaključivši da su napadi na ovu kolonu prouzrokovali smrt približno 4.000 do 5.000 vojnika, a što se može smatrati legitimnim vojnim akcijama.
“Međutim, pogubljenje 2.500 do 3.000 vojnih zatvorenika, uključujući nekoliko stotina muških civila iz baze Potočari, pored nekoliko stotina razmijenjenih vojnika, predstavlja ratni zločin”, zaključuje se u ovom izvještaju.
Kamen temeljac za sagledavanje istine
Predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Srebrenice Branimir Kojić rekao je da je Izvještaj nezavisne međunarodne komisije za stradanje svih naroda u srebreničkoj regiji od 1992. do 1995. godine dokument koji u potpunosti nedvosmisleno pokazuje da je u ovom ratu u ovoj opštini stradao i srpski narod.
Kojić je istakao da je jako bitno da je komisija utvrdila da nije bilo navodnog genocida nad Bošnjacima 1995. godine, što Haški tribunal pod uticajem zapadnih sila i medija želi nametnuti i što postaje narativ u njihovom tumačenju rata u BiH.
“Ovaj izvještaj može biti kamen temeljac za sagledavanje istine, ukoliko to Bošnjaci i svijet zaista žele, mada i posljednji događaji govore suprotno”, ocijenio je Kojić.
(Nezavisne)
