Bivši poglavar rimokatoličke crkve, papa Benedikt XVI, preminuo je u 96. godini, potvrdio je Vatikan.
Benedikt XVI ostaće, između ostalog, upamćen i po tome što je bio prvi papa koji je podnio ostavku za 600 godina. Sa mjesta poglavara katoličke crkve povukao se 28. februara 2013. godine.
Rođen je 16. aprila 1927. godine, u Marktlu na Inu u Bavarskoj, a njegovo svetovno ime bilo je Jozef Alojz Racinger.
Bio je najstariji kardinal imenovan za papu od Klimenta XII a takođe i prvi Nijemac na prijestolu Svetog Petra od Viktora II (pontifikat: 1055—1057).
Racinger je rođen u seljačkoj porodici, a njegov otac je bio policijski oficir. Godine 1937. otac mu se penzionisao i preselio u Traunštajn. Sa navršenih 14 godina, 1941. je pristupio Hitlerjugendu što je bila zakonska obaveza. Međutim, nije bio posebno aktivan.
Sa cijelim razredom 1943. je regrutovan u protiv-vazdušnu odbranu odgovornu za BMW fabriku kraj Minhena. Nakon toga je bio na obuci i poslat je u Mađarsku, gdje je bio u antitenkovskoj diviziji do novembra 1944. Dezertirao je krajem aprila ili početkom maja 1945. Bio u Savezničkom logoru za ratne zarobljenike gdje je pohađao de-nacificirajuća predavanja. U junu iste godine je pušten i zajedno sa bratom Georgom se upisao na katolički seminar. Zaređen je 29. juna 1951. u Minhenu.
Racinger je bio profesor na Univerzitetu u Bonu od 1959. do 1963, kada je prešao na Univerzitet u Minsteru. Godine 1966. preuzeo je katedru za dogmatsku teologiju na Univerzitetu u Tibingenu, a 1969. se vraća u Bavarsku, na Univerzitet u Regensburgu.
Marta 1977, Racinger je imenovan nadbiskupom Minhena i Frajzingam, a juna iste godine ga je na konzistoriji imenovao kardinalom papa Pavle VI. Do Konklave 2005. je bio jedan od samo 14 preostalih kardinala koje je imenovao Pavle VI i jedan od samo tri mlađa od 80 godina koji su mogli da učestvuju u izboru pape.
Papa Jovan Pavle II ga 25. novembra 1981. imenuje prefektom Kongregacije za Doktrinu Vere, koja je do 1908, kada ju je preimenovao papa Pije X, nosila ime Sveta Služba Inkvizicije.
Napustio je minhensku nadbiskupiju 1982, a 1993. je postao kardinal-biskup Veletri-Senjija (Velletri-Segni), vice-Dekan Kolegijuma Kardinala 1998, a izabran je za Dekana Kolegijuma Kardinala 2002. Bio je jedan od najbližih saradnika prethodnog pape, a vodio je i njegovu sahranu. Predsjedavao je Papskom Konklavom 2005. godine koja ga je i izabrala za papu.
Govorio je deset jezika (njemački, italijanski, engleski, latinski…) i bio je nosilac sedam počasnih doktorata.
(Nezavisne)
