Malo je ljudi sa naših prostora koji makar jednom nisu gledali film “Maratonci trče počasni krug”, a čak i oni kojima se nekako desilo da “promaše” ovo kultno domaće ostvarenje znaju da je odgovor na pitanje “Koja pjesma se čuje tokom prvog ton filma u Đenkinom bioskopu?”, samo jedan – “Svi vi što maštate o sreći” koju je u filmu pjevao Milan Timotić Bata.
Ime Milana Timotića Bate danas je uglavnom zaboravljeno. Ipak, u periodu između dva svjetska rata u Jugoslaviji nije bilo čovjeka koji nije znao za njega! Riječ je bila o jednom od najpopularnijih pjevača “popularne i narodne muzike” kako se u to vrijeme zvala.
Nijemi slavuj
Bio je rodom iz Šapca. Zapravo, dugo se mislilo da će mali Milan ostati nijem jer je, kao dijete, preležao šarlah i dugo nije mogao da govori. Međutim, kada je progovorio – propjevao je!
Preselio se u Beograd gdje je završio Pravni fakultet i zaposlio se kao opštinski službenik. Ali, njegova prava ljubav od malena bila je muzika!
Zato je Milan počeo da nastupa po amaterskim koncertima, vježbao je glas i uskoro postao stalni član Kraljevske opere. Njegujući narodnu pjesmu, često je pjevao na radio Beogradu što je samo povećalo njegovu popularnost.
Prve gramofonske ploče snimio je za izdavačku kuću Odeon 1927. godine. U to vrijeme, je bio jedan od najpopularnijih pjevača sa prostora Kraljevine Jugoslavije.
U vremenu do Drugog svjetskog rata živeo je i radio u Beogradu, a nastupao je čak i u Bečkoj operi.
Neposredno pred okupaciju pojavio se i u crno bijelom ton filmu “Priča jednog grada” snimljenom u produkciji Artistik filma 1941. godine u Beogradu. U filmu koji traje 9 minuta prikazan je život Beograda u jednom danu, a upravo u njemu postoji kadar u kome Milan Timotić izvodi pesmu “Svi vi što maštate o sreći” koja je zahvaljujući “Maratoncima” ostala popularna sve do današnjih dana.
Kuriozitet vezan za film “Priča jednog grada” je i da ga je režirao Jevrejin Maks Kalmić koga su Njemci strijeljali iste godine, odmah po okupaciji.
Pjevač osuđen na smrt
Drugi svjetski rat Milan je dočekao služeći vojni rok u Bijeljini. Za vrijeme rata boravio je u Užicu i Valjevu, a jedan period vratio se i u Beograd gde je radio u Operi.
Međutim, teška vremena za njega nastupila su po oslobođenju. S obzirom na to da je bio protivnik Titovog režima, pristalica ravnogorskog pokreta, nove vlasti ga osuđuju na smrt, pa je Milan Timotić bio prinuđen da ilegalnim kanalima zauvijek napusti Srbiju.
Jedno vrijeme je boravio u Salcburgu, gdje je snimio dva filma, potom u Beču, a onda odlazi u Ameriku i trajno se nastanjuje u Čikagu.
Karijera “preko grane”
Srpski migranti u Americi su ga lijepo prihvatili, a i Milan je umio da se “snađe”. Njegov talenat uskoro su zapazile i tamošnje diskografske kuće. Snimao je gramofonske ploče za firme “Balkan”, “Edison Bell Penkala” i “Odeon”, i priređivao brojne koncerte širom Amerike. Imao je izuzetno bogat i raznovrstan repertoar – od popularnih operskih arija do narodnih pjesama zbog čega ga je voljela publika najrazličitijih generacija.
Godine 1959. Milan je upoznao 25. godina mlađu pijanistkinju Džoan Kornel. Venčali su se dvije godine kasnije. Sa njom je ostao do kraja života i imao veoma skladan brak. Zbog zdravstvenih problema sa srcem Milan i Džoan su tokom zimskih mjeseci boravili u Kaliforniji.
Milan Timotić Bata je umro 13. novembra 1988. godine u Čikagu, u 81. godini života. Njegovo bogato muzičko stvaralaštvo nažalost još uvijek nije dovoljno istaženo.
Izvor:Infobijeljina
